Η ακριβής τοποθεσία του Κάστρου δεν είναι γνωστή. Μελετητές έχουν υποστηρίξει ότι βρισκόταν στους πρόποδες της Ιθώμης, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το μοναστήρι του Βουλκάνου και όπου κανένα ερείπιο κάστρου δεν διασώζεται. Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν ότι το Κάστρο ήταν σε ένα μέρος από το αρχαίο Κάστρο της Ιθώμης, χωρίς όμως να είναι γνωστό εάν υπάρχουν μεσαιωνικά ερείπια. Υπάρχουν όμως γραπτές πηγές που αναφέρουν το Κάστρο του Βουλκάνου στα 1356-1358, όταν πλέον αυτό έχει περιέλθει στον Νικόλα Αντζαγιόλι, Φλωρεντινό τραπεζίτη που ξεκίνησε τη δική του δυναστεία στην Πελοπόννησο. Με το θάνατό του, μέσω διαθήκης, το Κάστρο περνάει στην κυριότητα του θετού υιού και ανιψιού του, Άγγελο ή Νέριο Αντζαγιόλι, ο οποίος είναι Αρχιεπίσκοπος Πατρών.

Μεταγενέστερα, γύρω στα 1390, η ιδιοκτησία του Κάστρου πρέπει να έχει περιέλθει στους Ναββαραίους, που κατέλαβαν όλη την περιοχή της Μεσσηνίας και έκαναν πρωτεύουσα την γειτονική Ανδρούσα.

Μέσα από διαδοχικές καταλήψεις του Κάστρου από Φράγκους και τους Παλαιολόγους, το Κάστρο καταλήφθηκε στα 1454, από τον Τουραχάν, στρατηγό του Μωάμεθ του Β. Είναι η εποχή που οι Τούρκοι, κατόπιν προσκλήσεως του Δημητρίου Παλαιολόγου κατέβηκαν στην Πελοπόννησο για να πολεμήσουν με τους Αρβανίτες που είχαν επαναστατήσει και πολιορκούσαν τον Μυστρά και την Πάτρα. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι ο Τουραχάν έφθασε ως την Ιθώμη τον Οκτώβρη του 1452 λεηλατώντας και πιάνοντας αιχμαλώτους. Η ίδια πηγή αναφέρει ότι ο Τουραχάν συμμετείχε μαζί με τον Θωμά στην άλωση της Ιθώμης και του Αετού, με τον όρο πώς θα διατηρήσει τις κτήσεις που είχε καταλάβει και τα ζώα που είχε αρπάξει.

Κατάλυμα «hospicium de Voulcano” στο Βουλκάνο, αναφέρεται και σε άλλες πηγές.

Έκτοτε φαίνεται πώς έπαψε να χρησιμοποιείται και αφού ερειπώθηκε, εξαφανίσθηκε. Ίσως από τα ερείπιά του να έγινε το σημερινό Μοναστήρι του Βουρκάνου.